Corona
‘Maximaal 100 personen. Of nee wacht, alleen eerstegraads familie. Hmm, dat levert verwarring en discussies (én besmettingen!) op. Dus we zetten ‘m nu in op maximaal 30 nabestaanden.’
We geven ruimte aan 30 mensen om aanwezig te zijn bij een afscheid! Een onmenselijk en haast onterend besluit. Maar het moet. Dat snappen we. Maar dat verandert NUL aan het gevoel dat het met zich meebrengt.
Corona. Ook in de uitvaartbranche zijn de gevolgen te merken, voelen en zien. De taak als uitvaartverzorger is het ontzorgen van de nabestaanden. Een afscheid organiseren met alle liefde die we in ons hebben. En dat kan alleen door te luisteren en voelen. En dat is nu nóg duidelijker en belangrijker geworden. Creatief zijn, ervoor zorgen dat het afscheid passend is bij de nabestaanden die er wél maar ook zeker die er níet bij kunnen of mogen zijn. En ja, dit is een zware taak, maar het voelt tegelijkertijd ook heel goed dat wij daarin een grote rol kunnen spelen. Er wordt een beroep gedaan op onze kwaliteiten maar ook (let’s be honest) op onze onzekerheden. Maar ik durf met kracht te zeggen dat mijn liefde voor mijn vak én mijn medemens zo groot is, dat ik me blijf inzetten op dat eervolle afscheid die elke overledene én nabestaanden verdient. Fysiek aanwezig of niet…
Een afscheid waar niet iedereen bij mag zijn, dat raakt iedereen. Maar de keuze wordt nu voor ons gemaakt. Afscheidsfotografie neemt nu een belangrijkere plek in dan ooit te voren. Het vastleggen van het afscheid kan troost bieden aan hen die, vanwege alle richtlijnen, niet aanwezig kunnen zijn. De beelden kunnen helpen bij de verwerking van het verlies. Om zo toch het gevoel te hebben dat je er bij was. Misschien wel niet fysiek, maar des te meer met je gedachten en gevoel… Daarnaast bieden verschillende uitvaartlocaties de mogelijkheid voor het maken van een opname, die op een later moment teruggekeken kunnen worden.
