Regelen, regelen, regelen, maar ik wilde niks regelen, ik wilde verdrietig zijn en rouwen. Na het plotseling overlijden van onze moeder wisten we niet waar we moesten beginnen. Het gecompliceerde was nog dat ze gerepatrieerd moesten worden uit Spanje. Na een tip van een kennis spraken we af met Iede en we wisten het gelijk, hem hebben we nodig. Woorden schieten tekort als ik over Iede wil schrijven. Zo persoonlijk, zo een goede begeleiding en zorg. Je zegt het en hij regelt het, maar dan nog mooier dan je het had verwacht. Hij heeft ervoor gezorgd dat wij in een van de zwaarste tijden, bij hem de grootste steun kregen. En wat was de afscheid mooi, dankzij zijn kennis en moeite. Ik weet het zeker, mama had hem erg gemogen.
Iede stelde voor om foto’s te maken, mooi voor later zei hij. Na enige aarzeling, stemde we toch in mee. Iets waar we hem ontzettend dankbaar voor zijn, want Talitha de fotograaf, heeft iets ondenkbaars gedaan. Ze heeft dankzij de ongelooflijk mooie foto’s ons geholpen met het rouwproces. Zo een verdrietige dag, maar de foto’s, o de foto’s spraken boekdelen. Het is het laatste wat je van je geliefde hebt. Op de dag zelf, merk je Talitha’s aanwezigheid niet op. Ze gaat ontzettend respectvol om met de afscheid en toch weet ze bepaalde momenten zo op de foto te zetten dat je er alleen vol verbazing naar terug kunt kijken.
Dankzij Iede en Talitha, hebben wij mama’s leven nog een keer, voor de laatste keer, gevierd. Uit het diepste van ons hart, dank jullie wel.
– Familie Stoiljkovic –